با
بعضی از روزه‌دارها نمی‌شود صحبت کرد. اگر دوای ریزش حوصله باشد یا همه‌شان می‌میرند
یا برای همیشه معلول می‌شوند. حالانکه یکی از فلسفه‌های
روزه این است که آدم بر جسم و روح خود مسلط شود. این که خدمت‌تان عرض کردم مشت
نمونه خروار است. ما در همه کارهای‌مان همین گونه‌ایم. حاضریم کوه طور را بر پشت‌مان
بگذارند و دور دنیا بگردانند ولی مجبورمان نکنند که ده دقیقه فکر کنیم. اشتیاق و
حوصله دیدن سریال‌های یک هزار و چند صد قسمتی هندی را داریم ولی همینکه کتاب (حتی
کلیات ملا نصرالدین) را باز می‌کنیم، بسم‌الله نگفته خرخرمان گوش فلک را کر می‌کند.
خودمان سراپا عیب‌ایم ولی خبر نداریم. اما در مورد عیب‌های دیگران می‌توانیم یک و
نیم ماه بدون وقفه سخنرانی کنیم. شکم‌مان را به سختی پر می‌کنیم ولی لباس‌های گران
قیمت می‌پوشیم که دل مردم را آب کنیم. این راه که می‌رویم به ترکستان
است. به تعبیر امام علی قبل از اینکه از ما حسابرسی کنند از خود حسابرسی کنیم.
No comments:
Post a Comment